Gewoon een verhaaltje

Gewoon een verhaaltje

We zijn inmiddels drie maanden geopend en je mag gerust weten dat ik dat ik bijna iedere dag om 10 uur zenuwachtig ben. Hopend dat we Jurre horen blaffen om aan te kondigen dat gasten onze boerderij komen bezoeken.

We zijn een nieuw concept begonnen en dat spannend. Een speelboerderij, niet alleen voor kinderen, of om de boerderij te laten zien, maar ook voor de drukke ouder die behoefte heeft om even te vertragen. En juist dat is nieuw.

Wij zijn super enthousiast en er zijn veel complimenten de revue gepasseerd. “Alsof we bij vrienden op bezoek zijn.” “Hebben jullie nagedacht over de afspeellijst?” “Ik kan zelfs met mijn tweeling naar het toilet” tot “Rianne maakt de lekkerste cappuccino” en natuurlijk de: Vegetarische man die een hamburger at.

Dat waren uitgesproken complimenten maar er was ook een man waarvan we niet goed konden inschatten in wat voor humeur hij was. Hij was hier, maar ook niet. Hij deed zijn ding maar maakte niet echt contact met zijn kinderen. Totdat hij deelnam aan de excursie over de boerderij, even in de buitenlucht. “Iets heel anders doen”, namelijk eieren rapen. In minder dan een half uur, zag je hem veranderen. Alsof de zorgen van hem af geleden.

De complimenten aan ons zijn super, maar wat egt telt is het verhaal naar je vrienden. En dat is net het punt dat ons ontzettend blij maakt. Jullie komen weer terug, nemen vrienden mee of vertellen erover. Ondanks de goede opkomt ben ik nog steeds zenuwachtig. Jurre blaft steeds vroeger en vaker om aan te kondigen dat er gasten zijn. We proberen zorgvuldig door bouwen aan dit concept.

We zijn jullie dankbaar voor jullie bezoek, want het voelt nu alsof we niet meer alleen bouwen aan een boerderij die 1000 jaar kan bestaan.

Groetjes Bartele.