Speciaal voor de PKN Herenveen (Protestantse Kerk in Nederland) mocht ik een lezing houden over onze visie. In onze blog vandaag de lezing die ik letterlijk heb voorgelezen. Het is persoonlijk, gericht op de mensen in de kerk. Een belangrijk onderdeel van ons leven. En hoog tijd, dat jullie deze kant ook van ons leren kennen.
Mijn naam is Bartele Holtrop, geboren en getogen in Delfstrahuizen. Getrouwd met Rianne Holtrop. Zoon van Minne en Geeske Holtrop Hoekstra en Pakesizzer van Volken Bernardus Holtrop, hij ging altijd naar deze kerk. – dy koe ek sa prate- Van huis uit als “protestant” opgevoed al hoewel ik me liever niet in een hokje laat plaatsen. Mijn vrouw is katholiek opgevoed en onze werknemer is moslim. Vanuit de basis heb ik een warm hart voor veel geloofs-stromen.
Samen met mijn vrouw Rianne begonnen we in 2014 aan onze droom. Een biologisch dynamische boerderij die 1000 jaar mag bestaan. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan, ik kom zelf uit een boerenfamilie en zou de boerderij van mij ouders voortzetten. Toch kozen we voor een toekomst die we zelf konden sturen. Dat is spannend, lastig, soms moeilijk maar ook heel erg leuk.
Met het idee dat de huidige landbouw een doodlopende weg zou zijn –En ik kies mijn woorden zorgvuldig– kochten we onze boerderij op Rotstergaast. Het was niet zomaar dat we het gespreide bed verlieten. Verschillende factoren speelden hierin mee. Waaronder het overlijden van een vriend van mijn zwager. Een man waar ik respect voor had/heb -Hij had een mooie auto, prachtig jong gezin, mooi huis en een prima baan. In mijn ogen maatschappelijk succesvol maar op 35 jarige leeftijd leeg hij langzaam maar zeker de dood in door hersenstam kanker. Alles achterlatend wat hem zo lief was…
Dat heeft veel indruk op mij gemaakt. Het zet je eigen leven in perspectief. Ik vroeg mij af welk leven ik wilde leven. Wat is de kern van mijn bestaan en wat is voor mij belangrijk. – Ik kan wel de dikste trekker van de buurt willen rijden, maar wat als ik mijn kinderen niet zie opgroeien, of mijn vrouw eigenlijk niet ken?- Daarom kozen we samen met mijn vrouw voor het onbekende, om de kwaliteit van ons leven voorop te zetten. Wij willen boeren in het karakter van de omgeving, waarbij de volgende generatie nog net zo van onze omgeving kan genieten als dat wij doen.
Maar dan nu de 1000 jaar, waar wij het vaak over hebben. 1000 jaar beschrijft volgens ons de beste vorm van duurzaamheid. Het dwingt ons namelijk om over generaties heen te denken. Op het moment dat je iets wil creëren dat 1000 jaar kan bestaan, moet je vooral naar dingen kijken die al 1000 jaar bestaan. Ook vandaag de dag zijn we nog steeds opzoek naar relaties en patronen van planten en dieren die elkaar vanuit nature versterken.
Dit doen we door de dieren voorop te zetten in de natuurlijke kringloop, de koeien weiden zelf het gras, de klavers en de kruiden. Ze laten het land bemest en rijk achter, wat vervolgens weer insecten trekt die hun eitjes leggen in deze mest. Een paar dagen later komt de kipcaravan (een caravan vol kippen), welke vroeg in de ochtend van stok gaan om die eitjes van de insecten op te eten en de mest uit elkaar te scharrelen. Door dit gescharrel halen ze oude planten uit de bodem vandaan, waardoor nieuwe zaden de kans krijgen om de kringloop aan te vullen. Er ontstaat een divers pallet aan planten, die onze koeien vervolgens weer eten. Ze maken er rijke melk van waar Bastiaansen -onderdeel van C.Z Rouveen- vervolgens weer kaas van maakt.
We laten onze dieren hun eigen instinct volgen en merken dat ze, alleen maar door zich zelf te zijn al van toevoegende waarde zijn voor de natuur. Maar met de natuur samenwerken is niet eenvoudig. De natuur laat zich niet versnellen, je kunt werken wat je wilt, maar ze is eigenwijs, ze gaat haar eigen gang en straft een verkeerde keuze af -vaak pas over een paar jaar-. Onze relatie met de natuur is daarom gebaseerd op een sterk vertrouwen. Een vertrouwen dat alles wat God ons via de natuur geeft, altijd beter terug komt als je haar de ruimte geeft.
Boeren op je eigen boerderij veranderd de wereld alleen op jou plek, en dat is natuurlijk een prima begin. Rondom onze boerderij ontstaan kleine nieuwe inactieven. De buren verkopen onze producten. Een stuk weiland is omgetoverd tot een prachtige moestuin.
Een moestuin waar vrouwen iedere zaterdagochtend kunnen aarden door te tuinieren. We merken daardoor dat we meer worden dan alleen boer, omdat we durven, inspireren we. We inspireren mensen onbewust om minder bang te zijn richting te geven aan hun eigen leven.
Alles dat we doen was nooit gelukt zonder het vertrouwen in ons geloof. Het geloof geeft ons kracht, zodat wij durven te zijn wie wij willen zijn. Wij hopen dat wij de wereld een stukje mooier kunnen maken en wij weten dat God ons hierin stuurt. Want vaak genoeg krijgen wij kleine subtiele signalen die ons vertellen welke kant we op kunnen gaan. Je moet ze willen zien en durven aanpakken. Want hoe groot de kracht van God ook is, je moet het wel zelf doen!
Comments